We never give up!

Agnes Ka.

O wszystkich śmiesznościach, które spotykają nas w życiu codziennym.

Historia I
Pewien bardzo nachalny młodziak [zapewne uczeń gimnazjonu] uważał za swój życiowy cel poznanie mnie. Już w założeniu było to idiotyczne, bo ja sama siebie nie znam, ale whatever. :]
W każdym razie, kiedy już doszliśmy to jako-takiego wstępu, mój partner dyskusyjny koniecznie chciał się dowiedzieć, co zazwyczaj robię "we wakacje". Zszokowana najpierw jego inwencją twórczą i oryginalnością zadawanych pytań, napisałam:
-Włoszczyznę wykładam.
-Gdzie??????
-Na Wolumenie. [bazar w W-wie niedaleko metra Wawrzyszew].
-ooo... jaka ty madra jestes, znasz wloski i juz wykladasz... a gdzie ta szkola wolumen jest???? W polsce????
W tym momencie zakończyła się nasza rozmowa. Oczywiście tylko dlatego, że napisał Polska z małej litery. Only for this reason. Very Happy

Historia II
O akademiku, a jakże. Około godziny 00:30, kiedy to już z moją współlokatorką spałyśmy [bo od 8 zajęcia...], obudziły nas hałasy zza okna. Jakiś pan, raczej młody, po spożyciu sporej ilości alkoholów aspirujących do miana wyskokowych, postanowił zrobić koncert mieszkańcom akademika "Sarna" [czyli mojego]. Po trzykrotnym odśpiewaniu, z różną melodią, akcentem i wymową, kolędy:" Przybieżeli do Betlejem pasterze..." przyjechała policja. Kiedy próbowali przerwać kolędnikowi, ten z oburzeniem wyraził dezaprobatę w słowach:
"Wy chuje jesteście, nie policja! Ja jestem na V roku prawa, w Ch*** mnie możecie cmoknąć!".
Niestety po paru chwilach za oknem zapadła długa cisza... za to w naszym pokoju aż do 2.40 było słychać chichot i śmiech.

Namida

5 rok prawa? mniami.

Moja historia też będzie ze studiów, tylko, że ja będę jej gwiazdą.

To było na terenówce ze Zoologii Bezkręgowców. Dzień wcześniej przewróciłam się boleśnie i zostałam zwolniona... Następnego dnia znów przychodzę na terenówkę, piknie ładnie sprawdzana jest obecność i mówię:
- wczoraj mnie pan zwolnił, bo mnie ta noga bolała, ale dzisiaj już mniej to se przyszłam.
- To się pani chwali.
- Ano chwale się.
- Ale się pani chwali.
- No się chwalę.
- Ale w sensie, że się pani chwali.
- oj...

Tak, nie ma to jak przebłyski mojej zabójczej inteligencji. ;)